1 september

Gisteren heb ik goed gegokt met mijn kampeerplekje want vandaag kom ik de eerste uren niet echt mooie plekjes tegen.
Het weer komt vandaag wel heel erg hard voorbij zetten want het waait nogal. Gelukkig schijnt wel de zon met een stevige warmte op mijn neus en die is dus nu verbrand.
Ik ben vandaag wel een mooi eind opgeschoten en mijn tent staat nu langs het Jørni, een meertje ten zuiden van Halne. Ik ben dus nu al ongeveer 1 uur wandelen voorbij Krækkja.

Het Finnsbergvatnet en rechts dus de Finnsberget.

Ergens daar loopt het pad en moet ik dus ook heen.

Krækkja.
Ik heb het dus alleen vanaf deze afstand gezien. Op de plek waarvandaan ik deze foto maakte sloeg het pad rechtsaf in de richting van Stigsuv. En die kant ging ik op.

Om toch ook nog een minpuntje aan de dag te zuigen heb ik voor de zekerheid de voorste boogstok van mijn tent gebroken. Ik heb dus nu eindelijk zo'n stalen boogstokreparatiebuisje gebruikt. Die dingen zeul ik toch al tien jaar mee zonder dat er ooit een krasje op gekomen is. Ik ben wel blij dat het nog werkt ook en volgens mij gaat het de rest van de vakantie wel houden.

Kamperen op zacht gras met op de achtergrond het Jørni.

2 september

Aan de plassen te zien heeft het vannacht hard geregent. Ik heb er niets van gemerkt. Tijdens het ontbijt zie ik dat er zich een heleboel zeer donkere wolken aan het verzamelen zijn zo ongeveer boven Krækkja. Het ergste is dat ze mijn kant op komen.
Na de boel snel ingepakt te hebben ben ik verder gegaan in de richting van Stigsuv. Op de kaart maar een eindje van 4 uur en dus een korte wandeldag dacht ik.
Na het eerste halve uurtje begint het te regenen en het ziet er niet naar uit dat het snel weer droog wordt.
De regen is op zich nog niet eens zo erg. Veel vervelender zijn de moerassige stukken waar het pad aan de ene kant in verdwijnt en ergens onzichtbaar aan de andere kant weer ontspringt. Ik ben dan ook een paar keer tot iets over de rand van mijn schoenen weggezakt en mijn voeten zijn nu wel een beetje nat.

De eerste kilometer had iemand nog wat planken neergelegd. En dit was eigenlijk nog niet eens het ergste stuk bleek later.

Toch zijn er ook nu nog af en toe mooie vergezichten en uitkijkjes.
In de middag wordt het gelukkig droog met alleen nog maar wind, mist en meer moeras.

Een droog moment voor de lunch en een foto.

De hut Stigsuv zie ik pas als ik er over de afrastering struikel. Helaas is de berghut zelf dicht en is alleen de zelfbedieningshut open.
Moet ik dus zelf de kachel aansteken water opzetten (voor koffie) en drooglijntjes spannen en aan eten gaan denken (eet ik lokaal voer of uit mijn rugzak, het wordt dus rugzak want ik heb niet zo'n trek in kjøtballen in bruine smurrie).
Een uurtje later verschijnen er ook nog twee zweden die op de een of andere manier nog natter zijn geworden als ik.
De zweden blijken vogelaars te zijn die met allerlei verhalen komen over vogels die ze gezien en gehoord hebben. Ik heb ook wel veel vogels gezien maar zij konden ook alle namen erbij verzinnen.
Het wordt nu te donker om te schrijven dus omvallen maar en slapen.